Αυτή η θεωρία εκφράστηκε από τον Σρέντιγκερ (Schroedinger) και είναι γνωστό και ως "αρχή της απροσδιοριστίας", για να αποδείξει πως μια χαρά μιλάμε για "διττές φύσεις κβάντων" ("διπλές καταστάσεις" με λίγα λόγια) στην φυσική και σε υποατομικό επίπεδο μελέτης, αλλά η έννοια "διττή φύση" δεν βγάζει κανένα νόημα στο μακροσκοπικό επίπεδο στο οποίο και ζούμε και αλληλεπιδρούμε.
Αυτό που είπε λοιπόν ο Σρέντιγκερ (κάπως απλουστευμένο) είναι το εξής. Άν βάλουμε σε ένα σκοτεινό κουτί μια γάτα μαζί με ένα επικίνδυνο για αυτήν υλικό (πχ. ένα δηλητηριασμένο ψάρι), τότε υπάρχουν 50% πιθανότητες να βρούμε την γάτα νεκρή ή ζωντανή μόλις ανοίξουμε το κουτί. Η θεωρία λέει πως οι πιθανότητες εκφυλίζονται τη στιγμή της παρατήρησης. Αυτό στην φυσική πλησιάζει πολύ (αν δεν ταυτίζεται κιόλας) τον ορισμό της "διττής φύσης", όπου η γάτα είναι και ζωντανή και πεθαμένη μέσα στο σύστημά μας. Λέει πως προτού ανοίξουμε το κουτί, η γάτα υπάρχει σε μια διπλή κατάσταση. Με το που θα το ανοίξουμε, έτσι κι αλλιώς η κβαντική θεωρία λέει πως οι πιθανότητες καθορίζονται και γίνονται συγκεκριμένες. Έτσι προσπάθησε να κάνει κατανοητή την λεγόμενη "κβαντική υπέρθεση" σε μακροσκοπικό επίπεδο, δηλαδή στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό το άσπρο-μαύρο που στην υποατομική φυσική δεν υπάρχει.
Το όλο θέμα ήταν να δείξει ο Σρέντιγκερ πως η κβαντομηχανική είναι ακόμα ελλειπής ως επιστημονική θεωρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου