---Σχετικά με τον θεό: Μπορεί να υπάρχει, μπορεί και να μην υπάρχει. Αν υπάρχει, δεν είναι τίποτα άλλο από μια άβουλη δύναμη χωρίς ύλη, η οποία με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να επηρεάσει/επέμβει στην ανθρώπινη ζωή, ούτε έχει δημιουργήσει ποτέ τίποτα, ούτε έχει κάνει ποτέ τίποτα εκτός από το να υπάρχει! Όλα τα υπόλοιπα όπως: θρησκείες, εκκλησίες, γραφές, μεσσίες, θαύματα, κτλ, είναι ΟΛΑ ανθρώπινα "κατασκευάσματα".
---Σχετικά με την ψυχή: Εδώ είναι λίγο πιο περίπλοκο το θέμα. Πιστεύω πως η ψυχή δεν πεθαίνει ποτέ, αλλά όταν τελειώσει τη ζωή της σε ένα συγκεκριμένο σώμα, τότε φεύγει και καταλήγει στην "κοσμική δεξαμενή ψυχών". Αυτή η δεξαμενή, είναι μια νοητή δεξαμενή που περιέχει όλες τις ψυχές που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή σε "αχρηστία", περιμένοντας μια γέννηση για να βρουν ένα νέο σώμα να μπούνε. Εκεί η ψυχή ανακατεύεται με τις υπόλοιπες ψυχές και όταν συμβεί μια νέα γέννηση, τότε από όλο το ανομοιογενές μείγμα των ψυχών, φεύγει ένα μέρος σχηματίζοντας μια νέα ψυχή και μπαίνει στο νέο σώμα. Μερικές φορές δεν είναι πολύ δυνατή και το νεογέννητο πεθαίνει, άλλες φορές είναι πολύ δυνατή και ζει για πάρα πολλά χρόνια. Να σημειωθεί οτι το νεογέννητο μπορεί να είναι άνθρωπος ή ζώο, καθώς όλα "τροφοδοτούνται" από την ίδια δεξαμενή.
---Αυτή η "ανάμειξη των ψυχών" πριν τη δημιουργία μιας νέας, είναι και αυτό που προκαλεί τις πιθανές ανεξήγητες μνήμες από προηγούμενες ζωές ή ακόμα και την ικανότητα του ατόμου να μαθαίνει ευκολότερα κάποιες γλώσσες από κάποιες άλλες, όπως και το πόσο καλό ή κακό θα είναι το άτομο που θα την φιλοξενήσει στο σώμα του.
---Όσο καιρό η ψυχή ζει μέσα στο νέο της σώμα, αποκτά επιπλέον γνώσεις και εμπειρίες, και τελικά όταν έρθει η ώρα του θανάτου, φεύγει "εμπλουτισμένη" με αυτές από το σώμα, εμπλουτίζοντας με τη σειρά της και την κοσμική δεξαμενή. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που το ανθρώπινο είδος γίνεται όλο και πιο "έξυπνο" όσο περνάνε τα χρόνια.
