---Το οτι δεν υπάρχει σωστή σχολική μόρφωση στην Ελλάδα, το ξέρουμε. Τί ακριβώς θα έπρεπε όμως να είναι η μόρφωση ενός παιδιού στα σχολικά του χρόνια; Να μάθει μαθηματικά, φυσική, χημεία, ιστορία, έκθεση; Μήπως να του μάθουν στα θρησκευτικά, τί "εικάζουν" πως είναι θεός και το πως θα πρέπει αυτό να φέρεται για να τον "ευχαριστήσει";. Τίποτα απ'όλα αυτά.
---Τί χρησιμεύει το σχολείο σήμερα: Στις μέρες μας το σχολείο είναι καλό μόνο για να διδάξει στο παιδί την κοινωνική συναναστροφή με τα άλλα παιδια. Να δει οτι υπάρχουν καλά και κακά παιδιά. Φίλοι που θα το υποστιρίξουν και φίλοι που θα το προδώσουν. Να μάθει να είναι επιφυλακτικό και να μην εμπιστεύεται πάντα τον οποιοδήποτε, γιατί πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται. Να δει πως κάποιες του πράξεις που δεν είναι σωστές μπορεί να το οδηγήσουν στην κοινωνική απομόνωση. Επίσης απαιραίτητες στο παιδί είναι οι πρώτες τάξεις, στις οποίες μαθαίνει γραφή, ανάγνωση και την βασική αριθμητική.
---Ποια επιπλέον μόρφωση θα έπρεπε να προσφέρει το σχολείο: Μετά το δημοτικό, θα έπρεπε να μειώνονταν δραστικά τα βασικά θεωρητικά μαθήματα και να διδάσκονται πρακτικά μαθήματα που θα προετοιμάζουν το παιδί για την μετέπειτα ζωή του στην κοινωνία. Στα Ιαπωνικά σχολεία για παράδειγμα, τα παιδιά μέσα σε όλα τα άλλα, διδάσκονται και βασικά μαθήματα μαγειρικής, έτσι ώστε να ξέρουν αργότερα να "βράζουν ένα αβγό" αν χρειαστεί. Δεν θα ήταν πολύ καλύτερα αν θα μάθαιναν όλα τα παιδιά στο σχολείο πώς να μαγειρεύουν, να χρησιμοποιούν τα βασικά εργαλεία, να αλλάζουν μια λάμπα, πρώτες βοήθειες, κολύμβηση, αυτοάμυνα, κηπουρική, ραπτική, οδήγηση, κτλ., από το να περιμένουν ανυπόμονα να περάσει η ώρα για να βγούνε διάλειμμα; Φυσικά για όσα είχαν κλίση σε συγκεκριμένα αντικείμενα, θα έπρεπε να εντάσσονταν σε εξειδικευμένα τμήματα τα οποία θα εστιάζανε στο ταλέντο τους.
---Με τον παραπάνω τρόπο, θα μπορούσε και το παιδί πιο έυκολα να καταλάβει πού έχει κλίση και όχι να περιμένει τα τελευταία χρόνια του Λυκείου για να "μαντέψει" προς τα πού θέλει να συνεχίσει, πριν τελικά να διαπιστώσει οτι δεν του αρέσει αυτό που διάλεξε, αλλά δεν έχει τον χρόνο να πάει πίσω για να "πειραματιστεί" κάπου αλλού (δεν είναι λίγες αυτές οι περιπτώσεις) και έτσι συνεχίζει για να τελειώσει με το ζόρι αυτό που άρχισε ή τα παρατάει για να βγει στην ζωή με πρακτικά ελλειπείς γνώσεις.
---Είναι αξιοπερίεργο που έχουμε τόσα χρόνια πολιτισμού και στερούμαστε ακόμη τα βασικά βήματα στην μόρφωση. Σε μερικές χώρες ακολουθούν αρκετά από αυτά τα βήματα. Πριν από κάμποσα χρόνια είχαμε και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο, τις σχολές οικοκυρικής, αλλά ήταν κυρίως για τα κορίτσια που προορίζονταν να αναλάβουν το σπίτι. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως οι απαιτήσεις των καιρών έχουν αλλάξει και ενώ πρέπει να προσαρμοστούμε, εμείς μένουμε όλο και πιο πίσω.
---Τί χρησιμεύει το σχολείο σήμερα: Στις μέρες μας το σχολείο είναι καλό μόνο για να διδάξει στο παιδί την κοινωνική συναναστροφή με τα άλλα παιδια. Να δει οτι υπάρχουν καλά και κακά παιδιά. Φίλοι που θα το υποστιρίξουν και φίλοι που θα το προδώσουν. Να μάθει να είναι επιφυλακτικό και να μην εμπιστεύεται πάντα τον οποιοδήποτε, γιατί πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται. Να δει πως κάποιες του πράξεις που δεν είναι σωστές μπορεί να το οδηγήσουν στην κοινωνική απομόνωση. Επίσης απαιραίτητες στο παιδί είναι οι πρώτες τάξεις, στις οποίες μαθαίνει γραφή, ανάγνωση και την βασική αριθμητική.
---Ποια επιπλέον μόρφωση θα έπρεπε να προσφέρει το σχολείο: Μετά το δημοτικό, θα έπρεπε να μειώνονταν δραστικά τα βασικά θεωρητικά μαθήματα και να διδάσκονται πρακτικά μαθήματα που θα προετοιμάζουν το παιδί για την μετέπειτα ζωή του στην κοινωνία. Στα Ιαπωνικά σχολεία για παράδειγμα, τα παιδιά μέσα σε όλα τα άλλα, διδάσκονται και βασικά μαθήματα μαγειρικής, έτσι ώστε να ξέρουν αργότερα να "βράζουν ένα αβγό" αν χρειαστεί. Δεν θα ήταν πολύ καλύτερα αν θα μάθαιναν όλα τα παιδιά στο σχολείο πώς να μαγειρεύουν, να χρησιμοποιούν τα βασικά εργαλεία, να αλλάζουν μια λάμπα, πρώτες βοήθειες, κολύμβηση, αυτοάμυνα, κηπουρική, ραπτική, οδήγηση, κτλ., από το να περιμένουν ανυπόμονα να περάσει η ώρα για να βγούνε διάλειμμα; Φυσικά για όσα είχαν κλίση σε συγκεκριμένα αντικείμενα, θα έπρεπε να εντάσσονταν σε εξειδικευμένα τμήματα τα οποία θα εστιάζανε στο ταλέντο τους.
---Με τον παραπάνω τρόπο, θα μπορούσε και το παιδί πιο έυκολα να καταλάβει πού έχει κλίση και όχι να περιμένει τα τελευταία χρόνια του Λυκείου για να "μαντέψει" προς τα πού θέλει να συνεχίσει, πριν τελικά να διαπιστώσει οτι δεν του αρέσει αυτό που διάλεξε, αλλά δεν έχει τον χρόνο να πάει πίσω για να "πειραματιστεί" κάπου αλλού (δεν είναι λίγες αυτές οι περιπτώσεις) και έτσι συνεχίζει για να τελειώσει με το ζόρι αυτό που άρχισε ή τα παρατάει για να βγει στην ζωή με πρακτικά ελλειπείς γνώσεις.
---Είναι αξιοπερίεργο που έχουμε τόσα χρόνια πολιτισμού και στερούμαστε ακόμη τα βασικά βήματα στην μόρφωση. Σε μερικές χώρες ακολουθούν αρκετά από αυτά τα βήματα. Πριν από κάμποσα χρόνια είχαμε και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο, τις σχολές οικοκυρικής, αλλά ήταν κυρίως για τα κορίτσια που προορίζονταν να αναλάβουν το σπίτι. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως οι απαιτήσεις των καιρών έχουν αλλάξει και ενώ πρέπει να προσαρμοστούμε, εμείς μένουμε όλο και πιο πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου