ΚΛΟΟΥΝ...

---Ένα από αυτά που μισώ περισσότερο σε αυτόν τον κόσμο, είναι οι κλόουν. Μου την σπάνε! Θέλω να τους πνίξω... να τους καταστρέψω!
---Όπως έχω όμως παρατηρήσει, αρκετοί άνθρωποι αισθάνονται το ίδιο για αυτούς, ενώ σε κάποιους άλλους αρέσουν ιδιαίτερα. Δεν μπορώ να καταλάβω τί το αστείο βρίσκουν σε αυτούς και πως γελάνε με τις παραστάσεις τους. Προσωπικά δεν βρίσκω τίποτα το αστείο στην εμφάνισή τους, θεωρώ τα αστεία τους επαναλλαμβανόμενα και χωρίς καμία ουσία.
---Απ'όσο θυμάμαι παλιότερα δεν είχα πρόβλημα μαζί τους. Δεν μπορώ να πω οτι τους συμπαθούσα κιόλας, αλλά τουλάχιστον μου ήταν αδιάφοροι. Μάταια έψαξα πολλές φορές να καταλάβω από που προήλθε το μίσος μου γι'αυτούς. Το σίγουρο είναι πάντως οτι ποτέ δεν είχα κάποια "τραυματική εμπειρία" από κλόουν, η οποία μπορεί να το προκάλεσε. Απ'όσο έχω εντοπίσει, πρέπει να μου δημιουγήθηκε όταν ήμουν σε ηλικία μεταξύ 15 και 18 ετών, αλλά με τίποτα δεν μπορώ να σκεφτώ τι μπορεί να ήταν το έναυσμα αυτού του μίσους.
---Ξέρω φυσικά οτι έχουν μια πολύχρονη ιστορία και μια ολόκληρη κουλτούρα πίσω τους, πράγμα το οποίο σέβομαι αλλά δεν είμαι και υποχρεωμένος να μου αρέσει. Δεν έχω τίποτα εναντίων των ανθρώπων που τους υποδύονται, αλλά εναντίων της συνολικής "ιδέας" των κλόουν. Γενικότερα για να μην συγχίζομαι, εφαρμόζω αυτό που λέει ο σοφός λαός "μακριά και αγαπημένοι". Εσάς ποιά είναι η γνώμη σας γι'αυτούς;