Γραμματική: "Μου λες" ή "Με λες"

--- Άρθρο του Καθηγητή Γεώργιου Μπαμπινιώτη "ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ" στην εφημερίδα "Το Βήμα". (πηγή: tro-ma-ktiko.blogspot.com)
--- Το όλο θέμα ξεκινά σε παλαιότερες εποχές, με την κατάργηση της δοτικής οπότε και γεννιέται η ανάγκη να βρεθεί νέα λύση εκεί που μέχρι πρότινος χρησιμοποιούταν η συγκεκριμένη πτώση. Έτσι, καθημερινές φράσεις όπως π.χ. το "λέγεις μοι" παύουν να υφίστανται και η γλώσσα αναζητά έναν νέο τρόπο έκφρασης. --- Στην Βόρειο Ελλάδα προτιμήθηκε η αιτιατική ενώ στην Νότιο Ελλάδα η γενική για να δώσουν (σε νεώτερα ελληνικά) "με λες" και "μου λες", αντίστοιχα. Και οι δύο αυτοί τύποι είναι σωστοί καθώς χρησιμοποιούνται κανονικότητα μέσα στους αιώνες από τους Έλληνες. Κατά μίαν άποψη η αιτιατική είναι πιο κοντά στην δοτική οπότε, όσο παράξενο και να ακούγεται, ο βορειοελλαδίτικος τύπος (με λες) θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι πιο δικαιολογημένος.
--- Ο βασικότερος λόγος που σήμερα η σύνταξη με γενική θεωρείται ορθότερη (μου λες) είναι μάλλον επειδή η Νότιος Ελλάδα απελευθερώθηκε πρώτη και η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε στο νέο κράτος ήταν αυτή που μιλούσαν σε εκείνα τα μέρη. Σήμερα, ειδικά μέσω των ΜΜΕ, έχει καθιερωθεί γενικότερα ο τύπος με την γενική. Το βέβαιο είναι πως έχει περάσει στο υποσυνείδητό μας ως ο ορθός τρόπος αν και αυτoς όπως είδαμε δεν στέκει πραγματικά. Παρεμπιπτόντως, δυο από τους λογοτέχνες που έχουν γράψει με τον συγκεκριμένο τρόπο είναι ο Κώστας Π.Καβάφης και ο Αθανάσιος Χριστόπουλος.
--- Ας μην ξεχνάμε το εξής σημαντικό: οι νοτιοελλαδίτες, που εκφράζουν τη δοτική μέσω γενικής λέγοντας "θα σου πω κάτι", "θα της δώσω κάτι", στον πληθυντικo διαπράττουν ακριβώς το "σφάλμα" που καταλογίζουν στα εκ Βορρά αδέλφια τους, και λένε: "θα σας πω κάτι", "θα τους δώσω κάτι". Χρησιμοποιούν δηλαδή αιτιατική! Επομένως, καθαρά από απόψεως ομοιογένειας, τα βόρεια ιδιώματα είναι πιο συνεπή διότι χρησιμοποιούν αιτιατική και στον ενικό και στον πληθυντικό.
--- Αυτά είπε λοιπόν ο κύριος Μπαμπινιώτης. Εγώ προσωπικά χρησιμοποιώ και τις δύο εκφράσεις, αναλόγως το πως θα μου έρθει εκείνη την στιγμή!

Το Οικονομικό Σύστημα

--- Χωρίς να είμαι κάποιος ειδικός στα οικονομικά θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω με απλά παραδείγματα αυτά που έχω καταλάβει από πληροφορίες που έχω συλλέξει από διάφορες πηγές.
--- Όπως γνωρίζετε φυσικά, το κουμάντο σε ένα κράτος το κάνουν οι τράπεζες που διαχειρίζονται το χρήμα. Έχετε σκεφτεί όμως ότι οι τράπεζες με τους τόκους που βάζουν στα χρέη των δανειοληπτών, δημιουργούν ένα μεγαλύτερο χρέος που δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί ποτέ;
--- Ως παράδειγμα σκεφτείτε το παρακάτω. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μονο η Ελλάδα στον κόσμο και όλο το συνολικό κεφάλαιο του κράτους είναι 100 Ευρώ στην τράπεζα. Αν αυτά τα δανειστεί κάποιος και η τράπεζα του βάλει 10% τόκο, τότε αυτός θα πρέπει να ξεπληρώσει συνολικά 110 Ευρώ. Πού θα βρεθούν αυτά τα 10 επιπλέον Ευρώ, αφού αυτός θα τα έχει δεσμεύσει όλα; Πώς θα μπορέσει ποτέ να ξεπληρώσει την τράπεζα με αυτά τα 10 Ευρώ που "προκύπτουν από τον αέρα"; Αυτό σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα συμβαίνει σε όλη την γη. Μέχρι στιγμής τα "10 επιπλέον Ευρώ" προέρχονται από κράτη που καταρρέουν οικονομικά κάθε τόσο και είναι θύματα αυτού του συστήματος "πυραμίδας-φούσκας".
--- Όπως καταλαβαίνετε όμως αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει για πάντα και κάποια στιγμή το οικονομικό σύστημα θα έχει καταφέρει να συγκεντρώσει το 100% του κεφαλαίου σε ένα σημείο. Μέχρι τοτε όμως θα έχουν φαληρίσει οι περισσότερες χώρες του κόσμου και θα έχουν οδηγηθεί στην εξαθλίωση, εξαρτώμενες από αυτές που έχουν το χρήμα.
--- Μη νομίζετε όμως ότι οι τράπεζες είναι αήττητες και ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Υπάρχει κάτι που κάνει τις τράπεζες να παθαίνουν πανικό και είναι στο χέρι μας να το πετύχουμε, για να τους έχουμε εμείς στο χέρι και όχι αυτοί εμάς. Αυτό το κάτι λέγεται "bank run" (bank=τράπεζα, run=τρέχω). Κοινώς σημαίνει να τρέξουν όλοι στην τράπεζα και να πάρουν τις καταθέσεις τους. Εάν όλοι πάμε σχεδόν ταυτόχρονα και πάρουμε τα λεφτά μας από τις τράπεζες, τότε το τραπεζικό σύστημα θα καταρρέυσει και δεν θα χρωστάει κανείς σε κανέναν. Οι τράπεζες δεν θα έχουν χρήματα για να κινηθούν και αναγκαστικά θα κλείσουν. Αυτός είναι ο μεγάλος εφιάλτης των τραπεζών και της κάθε κυβέρνησης ενός κράτους.
--- Το θέμα είναι ότι αυτό πρέπει να γίνει ως μια συνολική προσπάθεια από τους πολίτες ενός κράτους και έτσι δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί. Εκεί είναι που στηρίζονται οι τράπεζες και έχουν αποκτήσει "την δύναμη" να μας προκαλούν πονοκεφάλους κάθε μήνα. Αν βρεθεί όμως κάποιος τρόπος για να γίνει το bank run γνωστό, τότε μπορούμε να πάρουμε εμείς την κατάσταση στα χέρια μας. Γι'αυτό είναι καλύτερα να μορφωθούμε αντί να καίμε τράπεζες και να πετάμε πέτρες.
--- Όποιος διαφωνεί σε κάτι που γράφω παραπάνω, ας γράψει το σχόλιό του για να το συζητήσουμε. Μπορεί έτσι να βρούμε μια καλύτερη λύση πάνω στο θέμα.